Apokalipsa, czyli z greki „odsłonięcie” lub „objawienie”, w tradycji chrześcijańskiej i judaistycznej to szczególne proroctwo odnoszące się do dni ostatecznych, w których skończy się świat. W kulturze termin ten jest rozumiany nieco szerzej i nie do końca utożsamia się go z religią.

Najgłośniejszym pismem biblijnym wpisującym się w klimat apokaliptyczny jest „Apokalipsa” świętego Jana. Znajdziemy tam wiele tajemniczych opisów, do których bardzo często nawiązują artyści.

To stamtąd wywodzi się liczba 44, którą w „Dziadach” wykorzystał Adam Mickiewicz. U świętego Jana znajdziemy również liczbę 666, która jest stale zapożyczana przez bardzo różnorodnych artystów.

Ciekawe jest to, że w kulturze tak często przetaczają się wizje apokaliptyczne. Najwidoczniej perspektywa końca świata jakoś szczególnie pobudza umysły artystów, którzy na jej podstawie tworzą swoje własne wizje.

Jest to znakomity punkt wyjścia dla poruszania ważnych problemów związanych z kondycją ludzkości, z naszą cywilizacją czy też po prostu ze złem.